ks. Niewiarowski Stanisław (†22 XII 2012)

NIEWIAROWSKI Stanisław Marian, (1932 – 2012)

Urodził się 9 VII 1932 w Siekierkach, w parafii Miłkowice-Maćki, w diecezji pińskiej, w rodzinie rolnika Piotra i Konstancji z d. Siekierko. Dzieciństwo w okresie okupacji spędził przy rodzicach. Szkołę powszechną ukończył w 1947 w Śledzianowie. W 1949 ukończył IX klasę w Siemiatyczach, a następnie wstąpił do pallotynów. Sutannę otrzymał 8 IX 1949 w Ołtarzewie. Pierwszą profesję złożył 15 VIII 1951 w Wadowicach, a wieczną 15 VIII 1954 w Ołtarzewie – obie na ręce ks. prowincjała Stanisława Czapli. Tam też odbył studia filozoficzne i teologiczne (1952-58). Pracę seminaryjną napisał pt. Jaćwingowie w świetle ich nawracania (1957). Święcenia kapłańskie przyjął 19 VI 1958 w Ołtarzewie z rąk bpa Zygmunta Choromańskiego.

Od 1 IX 1959 przebywał na studium pastoralnym w Gdańsku, a następnie przynależał do domu w Częstochowie. Tam ukończył w VI 1961 ogólnokształcące liceum korespondencyjne, a w latach 1961-68 studiował historię Kościoła na Wydziale Teologicznym KUL. W 1968 uzyskał stopień magistra i licencjata historii Kościoła na podstawie pracy Zagadnienie chrystianizacji Jaćwingów (Lublin 1964), pisanej pod kierunkiem ks. prof. dra Mariana Rechowicza. W tym czasie pracował w duszpasterstwie w Ząbkowicach Śląskich (1964-67). Od 1 IX 1968 był wikariuszem w parafii Szczytno, a od 1 IX 1972 duszpasterzem w Ożarowie Mazowieckim.

Ksiądz Stanisław dołączył 20 VII 1973 do pierwszej grupy misyjnej pallotynów w Rwandzie. Od IX 1974 pracował w parafii Mugombwa. Po powrocie z misji w 1979 przebywał w Hodyszewie, Kielcach (opieka nad kandydatami do stowarzyszenia i promotor powołań), Wadowicach i Przedborowej, a od 1 IX 1984 w Częstochowie i przynależał do Sekretariatu Miłosierdzia Bożego. Podejmował stąd rekolekcje.

Od 2002 przebywał w Bielsku-Białej. Zmarł 22 XII 2012 o godz. 8.40 w Hospicjum św. Jana Ewangelisty w Szczecinie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 28 XII w Szczecinie. Mszy koncelebrowanej w kościele pw. św. Jana Ewangelisty przewodniczył ks. prowincjał Adrian Galbas. Towarzyszyli mu ks. Lesław Gwarek, ks. prałat Aleksander Ziejewski, wikariusz metropolity szczecińsko-kamieńskiego, ks. Marian Mądry, dziekan dekanatu Ząbkowice Śląskie, uczeń zmarłego oraz współbracia obydwu polskich prowincji pallotyńskich. Obecna była najbliższa rodzina, przyjaciele i znajomi ks. Stanisława. Kazanie wygłosił ks. Eugeniusz Leśniak, przyjaciel zmarłego i dyrektor Hospicjum św. Jana Ewangelisty. Na zakończenie prowincjał Galbas odczytał testament duchowy ks. Stanisława. Został pochowany na cmentarzu Centralnym w Szczecinie, w kwaterze pallotyńskiej.

Ksiądz Stanisław był apostołem i szafarzem Bożego Miłosierdzia. Podczas rekolekcji czy misji przybliżał ludziom obraz Boga pełnego dobroci i miłosierdzia, a Bóg posługiwał się nim, aby dotknąć człowieka swoim miłosierdziem. Mówiła o tym już św. Faustyna Kowalska: „Kapłanom, którzy głosić będą i wysławiać miłosierdzie Moje, dam im moc przedziwną i namaszczę ich słowami, poruszę serca, do których przemawiać będą”. Po Bogu najdroższa była mu Ojczyzna. Zawsze był o nią głęboko zatroskany. Pozostały po nim też artykuły, które publikował w „Naszym Prądzie”, „Ołtarzewianach”, „Naszej Rodzinie” i „Biuletynie Miłosierdzia Bożego”.

/© Tekst ks. Stanisław Tylus SAC/