Korea Południowa: Wiadomości

Minął Rok Małpy, weszliśmy szczęśliwie w Rok Kury (org. Koguta – Koreańczycy jednak pozostali przy kurze). Czemu szczęśliwie – chciałbym w kilkunastu zdaniach podzielić się przede wszystkim radościami i błogosławieństwami, których nam Pan Bóg w Roku Miłosierdzia i po jego zakończeniu nie szczędzi.

Jak dobrze wiecie, cała wspólnota Delegatury Jezusa Miłosiernego w Korei Południowej liczy aktualnie siedmiu współbraci; czterech Polaków: ks. Zbigniew Wasiński, ks. Paweł Zawadzki, br. Andrzej Baranowski i ks. Jarek Kamieński oraz trzech współbraci Koreańskich: ks. Ahn Dong Eok Franciszek, Kim Ji Hak Józef i Kim Tea Kwang Augustyn. Mieszkamy we dwóch wspólnotach: dom macierzysty w Bundang-u (dzielnica miasta Seongnam) i kaplica publiczna Bożego Miłosierdzia w Yangdeogwon (dom na Górze Miłosierdzia – potocznie – lub Centrum Miłosierdzia).

Po wielkich uroczystościach dwudziestopięciolecia przyjazdu do Korei Południowej, które obchodziliśmy wraz z Przełożonymi Azji i Oceanii oraz Biskupem Ordynariuszem, dużo się u nas zmieniło. W wielkim skrócie chciałbym się tymi wydarzeniami podzielić.

Podczas uroczystych liturgii sprawowanych w dwóch miejscach po sobie – 1 maja 2015 roku – w rocznicę przyjazdu, sprawowaliśmy koncelebrowaną mszę św. pod przewodnictwem Wikariusza Generalnego diecezji ChunChon, przed mozaiką Jezusa Miłosiernego w Yangdeogwonie, by wraz z Delegatami Spotkania Kontynentalnego Azji i Oceanii oraz licznie zebranymi wiernymi dziękować Bogu za to, czego dokonał przez ten czas, przy tak niskich zasobach finansowych jak i personalnych w początkach naszych misji. Nie posiadając parafii, dziękowaliśmy wszystkim, którzy przez ten czas wpierali nas i wspierają swoimi ofiarami: pomocą fizyczną przy pracach budowlanych, modlitwami i cierpieniami, które ofiarowali w intencji budowy i rozwoju Centrum Miłosierdzia. Nie sposób było wymienić wszystkich, stąd nasze podziękowania ograniczyły się do kilkudziesięciu osób, które przez ten czas swoje życie związały z Górą Miłosierdzia i duszpasterstwem tam działającym.

W kolejnym dniu uroczystości jubileuszowych, w wynajętym kościele parafialnym p.w. św. Jana, dziękowaliśmy Bogu podczas mszy św. sprawowanej pod przewodnictwem ordynariusza diecezji Suwon, Biskupa Lee Yong-Hoon Macieja (do której to diecezji przed 25 laty oficjalnie przybyliśmy, odpowiadając na zaproszenie ówczesnego ordynariusza miejsca). Uroczystość tę uhonorowali swoim udziałem Przełożeni z Regionu Azji i Oceanii. Zaszczycił nas swoją obecnością Ambasador RP p. Krzysztof Majka z małżonką wraz z licznie zebranymi przedstawicielami korpusu dyplomatycznego RP. Na zakończenie podziękowań licznie zgromadzonym pallotyńskim współpracownikom zabrał głos Pan Ambasador RP w Korei Południowej. W uznaniu zasług w kształtowaniu pozytywnego wizerunku Polski, polskiej tradycji oraz budowaniu bliskich relacji między Polską a Koreą, uhonorował ks. Zbigniewa Wasińskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP. Był to bardzo doniosły i ważny moment dla ks. Zbigniewa, który swoje życie od początku drogi kapłańskiej związał z Koreą (ściśle mówiąc, każda kolejna rocznica przyjazdu Pallotynów do Korei jest związana z dniem, w którym wylądowali w Korei, po roku nauki angielskiego w Australii, ks. Zbyszek i ks. Jurek Ciesielski). Po zakończonej uroczystości w kościele wraz ze wszystkimi wiernymi przeszliśmy do sali na wspólną kolację.

Gdy emocje po wielkich uroczystościach zaczynały wygasać w naszych wspólnotach nastąpiły duże zmiany. W domu na Górze Miłosierdzia w końcu sierpnia 2015 roku rozpoczęli posługę: ks. Franciszek i ks. Józef, a ich przełożonym został mianowany ks. Zbyszek, natomiast ks. Paweł – budowniczy i dotychczasowy rektor domu, kaplicy i Centrum Miłosierdzia, po dwudziestu dwu latach (realnego czasu budowy) powrócił do Bundang-u (oficjalnie dom w Yangdogwonie był erygowany w 2006 roku – wcześniej trzeba było go po prostu fizycznie wybudować – czego w tamtym czasie mógł dokonać jedynie ks. Paweł). Od tego dnia wspólnotę w Bundang-u tworzą: ks. Paweł, ks. Augustyn, ks. Jarek i br. Andrzej.

Czasu nie było wiele… Rok Miłosierdzia zbliżał się, wydawać by się mogło, przyspieszając tempa. Opracowaliśmy programy i propozycje naszej posługi na Rok Miłosierdzia dla Ordynariuszy obu diecezji, w których posługujemy. Niestety odzew był zasadniczo jedynie z diecezji ChunChon. Ks. Biskup Kim Woon-hoe Łukasz, utworzył – na prośbę wspólnoty miejscowej – Sanktuarium Roku Miłosierdzia, ustanawiając Bramę Miłosierdzia wraz ze wszystkimi odpustami, zaś naszych trzech współbraci ustanowił (i tylko ich w całej diecezji) Diecezjalnymi Misjonarzami Miłosierdzia. Oficjalnie, na mszy św. otwierającej Rok Miłosierdzia, przed księżmi i wiernymi całej diecezji, posłał ich do wiernych diecezji. I tak też się stało. Współbracia z całym zaangażowaniem jeździli do różnych kościołów, głosząc miłosierdzie Boże i rozgrzeszając zatwardziałych grzeszników stawali się znani w większości parafii diecezji ChunChon.

Wspólnota w Bundang-u nie miała takiego szczęścia, aby zostać promowaną przez Ordynariusza, więc na ile tylko pozwalały nam zasoby personalne i zdolności, szukaliśmy w tym Świętym Roku Miłosierdzia areopagów, by Boże miłosierdzie mogło dotrzeć do jak największej ilości osób. W tym celu również dodrukowaliśmy specjalne jubileuszowe wydanie Dzienniczka św. s. Faustyny, nadaliśmy nową szatę graficzną modlitwie koronki do Bożego miłosierdzia oraz wydaliśmy oddzielnie (limitowaną) wersję nowenny do miłosierdzia Bożego. Ks. Augustyn przez kilka miesięcy gościł w domach wielu katolików w Korei i na całym świecie – tych wszystkich, do których dociera sygnał telewizji katolickiej (jedynej w Korei) – głosząc w ramach „Szkoły Miłosierdzia” konferencje o Bożym miłosierdziu. Jako owoc „Szkoły Miłosierdzia” – która miała miejsce w kościele Ingedong w Suwonie (w którym od ponad 15 lat jako Pallotyni regularnie spotykamy się z naszymi współpracownikami), została powołana do życia Wspólnota Apostołów Miłosierdzia, spotykająca się regularnie co miesiąc w ostatni piątek miesiąca na konferencji, adoracji Najświętszego Sakramentu z koronką do Bożego miłosierdzia, z okazją do spowiedzi i na mszy św., oraz przerwie dzielenia się doświadczeniami pracy apostolskiej.

Cieszy nas też fakt, że wraz z rozpoczęciem Roku Miłosierdzia, rozpoczęliśmy regularne miesięczne spotkania Apostołów Miłosierdzia w największym kościele naszej diecezji, na terenie której mieści się nasz dom, oraz mieliśmy okazję – szczególnie ks. Augustyn – do głoszenia miłosierdzia Bożego zarówno w dużych kościołach w Korei, jak i wielu rejonach Stanów Zjednoczonych Ameryki (kilka serii rekolekcji) oraz w Australii.

Dla wspólnoty Delegatury rok 2016 rozpoczął się również piękną uroczystością – wiecznej konsekracji naszego współbrata, ks. Augustyna. Swoją drogę pallotyńskiej formacji rozpoczął on w 2010 roku i przechodząc poszczególne szczeble – od postulatu, poprzez nowicjat – odbywając dyrektorium i rekolekcje we wspólnocie kieleckiej Karczówki, dnia 2 lutego w Poznaniu, podczas mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem ks. dr Adriana Galbasa, na Jego ręce złożył akt wiecznej konsekracji.

Jak każdego roku, w naszej Delegaturze w sposób szczególny przeżywaliśmy okres Wielkiego Postu, szczególnie jego kulminacyjną cześć. Od Wielkiego Piątku do soboty przed Niedzielą Białą – Niedzielą Miłosierdzia – w domu w Bundang-u ma miejsce nowenna przed uroczystością Bożego Miłosierdzia. Zapraszani mówcy z całej Korei, po koronce do Bożego miłosierdzia (kapłani w czasie mszy św., świeccy po niej, bądź po piątkowej drodze krzyżowej) głoszą dłuższą (półtora godzinną) naukę o Bożym miłosierdziu lub jego realizacji w życiu, zaś licznie zgromadzeni wierni (jak na naszą małą kaplicę – do 130 osób) niejednokrotnie z zaangażowaniem notują przesłania.

Swoją wieloletnią tradycję ma piesza pielgrzymka (zapoczątkowana przez ks. Pawła) na Górę Miłosierdzia. Pielgrzymka wyrusza z domu w Bundang-u we wtorek po uroczystości Zmartwychwstania i po przejściu ok. 90 kilometrów w piątkowe popołudnie dociera do kaplicy Bożego Miłosierdzia, by przez noc dziękować Bogu za łaski, zaś następnego dnia podzielić się na dwie grupy, z których jedna trwa na modlitwie, a druga pomaga w przygotowaniach do uroczystości Miłosierdzia Bożego swoją pracą fizyczną. Sama uroczystość jest centralnym wydarzeniem wszystkich naszych działań w Korei. W obu domach, od kilku lat, uroczystości odbywają się niezależnie. Wspólnota w Bundang-u wynajmuje kościół parafialny św. Jana, który jest w stanie pomieścić trzy tysiące wiernych, zaś wspólnota w Yangdeogwonie przed mozaiką Jezusa Miłosiernego jest w stanie zgromadzić do tysiąca osób. Na tej uroczystości (nie posiadając parafii w Korei Południowej) udaje nam się każdego roku zebrać łącznie w dwóch ośrodkach ponad dwa i pół tysiąca osób z terenu całej Korei. Nie jest to dużo jeśli zobaczymy, że np. sama parafia, w której ma miejsce uroczystość, jest parafią szesnastotysięczną, to jednak z drugiej strony musimy pamiętać (a szczególnie o tym pamiętają wszyscy czcigodni proboszczowie), że jest to niedziela, jak każda inna. Ani my nie możemy działać przeciw proboszczom, ani też czcigodni proboszczowie niekoniecznie będą mieli serce, posyłać na pallotyńską mszę swoich wiernych. Życie!

Niemniej jednak w przygotowaniach do tych wielkich uroczystości, a również z planowanym w przyszłości remontem kaplicy, wspólnota w Bundang-u przeprowadziła kapitalny remont pomieszczeń na pierwszym piętrze. Zrezygnowaliśmy z pomieszczenia – niewielkiego pokoiku (służył głownie jako jedno z trzech pomieszczeń do spowiedzi i rozmów) i części magazynku, na rzecz dużej sali multimedialnej (może pomieścić do 70 osób na krzesłach i ławkach) oraz biura z komputerem, drukarką i kserokopiarką, które służą do administracji współpracowników. Sala służy do spotkań, konferencji multimedialnych, przekąski w czasie rekolekcji i delikatnego obiadu po mszy współpracowników.

Maj i czerwiec to połączenie nowej i starej tradycji. Od wielu lat majowe spotkanie współpracowników w Bundang-u odbywało się w czasie pielgrzymki autokarowej do jednego z koreańskich sanktuariów. Tak też się stało i w Roku Miłosierdzia. Nie mogliśmy jechać gdzie indziej, niż do Yangdeogwonu – na Górę Miłosierdzia, do Diecezjalnego Sanktuarium Roku Jubileuszowego, aby modlić się o to, by po zakończeniu Roku Miłosierdzia nasza Kaplica stała się sanktuarium. Wierzymy, że tak się już niedługo stanie!

Nową tradycją stały się majowe pielgrzymki do Polski. Rok Jubileuszowy przyjazdu Pallotynów do Korei rozpoczął pielgrzymkę dziękczynną za 25 lat obecności Pallotynów w Korei. Ks. Józef z ks. Jarkiem i 28 wiernymi – najbliższymi współpracownikami –przemierzyli Polskę od Gdańska do Zakopanego, poprzez domy pallotyńskie rozmieszczone w centralnej części kraju. W Roku Miłosierdzia przebyliśmy z pielgrzymami szlak śladami s. Faustyny – od Głogowca, przez Łódź, Aleksandrów, Ostrówek, Żytnią w Warszawie, Płock do Wilna – by móc powrócić przez Kraków i Częstochowę do Walendowa-Derd. Polska i pielgrzymowanie po naszej Ojczyźnie tak przypadło do gustu naszym wiernym, że na spotkaniu popielgrzymkowym lista trzydziestu osób na kolejny rok była zasadniczo zamknięta. W tym roku oczekujących na zwolnienie miejsc było ponad dwadzieścia osób. Jest to jedna z nowych form naszej duszpasterskiej działalności. Więzi, które zacieśniają się pomiędzy Pallotynami a pielgrzymami są silne i niejednokrotnie mają swoje przeniesienie na frekwencję podczas codziennych mszy św. (nie jesteśmy parafią więc są to ważne owoce). Dopóki starczy sił i możliwości personalnych pragniemy kontynuować pielgrzymowanie po Polsce i krajach przyległych. W tym roku wybieramy się w rejony Polski zachodniej i Karkonoszy, aż po Pragę, odwiedzając szczególnie Sanktuaria Maryjne. Mszę św. kulminacyjną pragniemy sprawować w kapliczce fatimskiej na Dębowcu (Bielsko-Biała), by dziękować Matce Bożej za orędzia z Fatimy.

Kiedy pielgrzymi wyruszają do Polski, na Górze Miłosierdzia nieustannie trwają prace oczyszczające teren, przygotowujące pod zewnętrzne miejsca modlitwy (przygotowanie pod drogę krzyżową). W ostatnim dniu przed porą deszczową zostaje zamontowana konstrukcja nowej wieży kościelnej, a sam ks. Zbyszek próbuje znaleźć logikę w połączeniach sieci elektrycznej i wodnej. Współbracia organizują spotkania formacyjne Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego oraz comiesięczne dni rekolekcji o miłosierdziu Bożym. Każdej pierwszej soboty wiele osób przyjeżdża na nocne czuwania, by dziękować i prosić Boże miłosierdzie przez Matkę Bożą w potrzebach osobistych, budującego się Centrum Miłosierdzia i świata.

W tym czasie, pod opieką ks. Jarka, swą działalność rozpoczyna – a może raczej zaczyna być bardziej widoczna – Grupa Powołaniowa. Sześciu mężczyzn zaczyna przyjeżdżać na comiesięczne weekendowe spotkania do Bundang-u. Jedni, po doświadczeniach z innych zgromadzeń, inni, zawodowo pracujący, jeszcze inni, kończący studia – szukający – ogólnie wszyscy po trzydziestce+… Rozeznawanie powołania nie jest łatwym procesem, szczególnie, im jest się starszym. Pod koniec roku każdy z nich decyduje iść swoją drogą (poza naszą pallotyńską wspólnotą, zaś na sześciu tylko jeden wstępuje do Zgromadzenia).

Wakacyjne miesiące miały dwa wymiary – jeden w domu Bundang-u, drugi poza jego murami. W domu, w czasie najgorętszych upałów i czangmy (pora deszczowa i bardzo wilgotna) ks. Paweł podjął się pracy przy przerobieniu schodów z drewnianych na metalowe. Gdyby nie ponad trzydzieści stopni temperatury i wilgotności, która powodowała, że powietrze stawało się uziemieniem dla spawarki – można uznać tę pracę jako hobby (które pozostało po pobycie w domu na Górze Miłosierdzia). Temperatura i wilgoć oraz straszne opary spawarki nie ułatwiały ani pracy, ani nie polepszały atmosfery w domu.

Gdy współbracia w domu piekli się na słońcu, bądź w świetle spawarki – kąpiąc się w swoim pocie, ks. Jarek wraz z młodzieżą z grupy UPAL (przygotowującej się na weekendowych spotkaniach od ponad roku) przebywał na Światowych Dniach Młodzieży – Kraków 2016. Wpierw w diecezji włocławskiej – w Sieradzu, następnie w samym centrum Krakowa, przy kościele św. Anny. Pallotyńska grupa została powiększona o młodzież z diecezji Jeju (diecezji wyspowej z południa Korei – wyspa zaliczana do cudów świata – której to młodzieży ks. Jarek pomagał w organizacji wyjazdu) i razem liczyła 96 osób, co czyniło ją największą grupą z całej Korei. Łączna liczba młodzieży koreańskiej to ok. 900 osób wraz z opiekunami i duszpasterzami.

Regularnie uczęszczających na spotkania UPAL oraz tych, którzy mogli (otrzymali tak długi urlop), ks. Jarek zabrał na dodatkową jedenastodniową pielgrzymkę po Europie. Wyruszyli zaraz po zakończeniu (a przed burzą) mszy świętej rozesłania w Brzegach, by przez Wiedeń, Wenecję, Padwę, Dolcedo, Lourdes, Saint Jean de Port, Santiago de Compostela dotrzeć do Fatimy. Tam pokłoniwszy się Matce Bożej, po jednym dniu odpoczynku, ruszyli w drogę powrotną, odwiedzając: Avila, Barcelonę, La Salette, Chamonix-Mont Blanc na Aiguille du Midi, Pragę, Bardo Śląskie, Ząbkowice Śląskie, Złotoryję i Częstochowę, by po noclegu w ołtarzewskim seminarium odlecieć do Korei. Zmęczeni ogromnie – po ośmiu tysiącach kilometrów w 11 dni (w dziewięcioosobowym samochodzie) spokojnie powrócili do swoich domów, by już niedługo spotkać się na nowo w ramach grupy młodzieżowej i spotkania popielgrzymkowego.

Październik – miesiąc różańca – stał się dla wspólnoty w Bundang-u miejscem oficjalnego zaistnienia nowej grupy Królowej Apostołów, przygotowującej się – wraz z ks. Augustynem – do formacji w ramach Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Grupa na dzień dzisiejszy liczy ponad sto osób, które każdego dnia odmawiają różaniec (tam gdzie są) a na zakończenie otrzymują błogosławieństwo kapłańskie o 21.30 (wysłane przez komunikator grupowy). Centralne spotkanie grupy ma miejsce każdego 13 dnia miesiąca – na dniu rekolekcji (dniu skupienia), na który składa się konferencja, czas dzielenia, przerwa na posiłek, adoracja Najświętszego Sakramentu z koronką do Bożego miłosierdzia i msza św. Za grupę odpowiedzialny jest ks. Augustyn, który w ostatnich dniach zbiera materiały i opracowuje w modlitewnik/podręcznik formacji dla tejże grupy. Wierzymy i trzymamy kciuki, że już niedługo zejdzie z druku. A skoro o drukach mowa, to cieszymy się również, że udało nam się w Roku Miłosierdzia przetłumaczyć na język koreański nasz pallotyński modlitewnik – model tygodniowy. Będzie on stanowił podstawę modlitw (w zamian za dotychczasowy – model dzienny) dla wszystkich, którzy będą chcieli w przyszłości wstąpić do Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego (które już formalnie – jeszcze bez członków świeckich – zostało erygowane w Korei Południowej). W drukarni oprócz modlitewnika ZAK jest książka – tłumaczenie – o św. Wincentym Pallottim: Venerable Vincent Pallotti Apostle and Mystic by Lady Mary E. Herbert oraz nowe tłumaczenia: Prawo SAC (z języka włoskiego) i Charyzmat św. Wincentego Pallottiego – początki, rozwój, tożsamość. Wierzymy, że wszystkie te wydania pomogą nam w przekazywaniu chryzmatu Wincentego Pallottiego oraz będą pomocą w ożywianiu wiary, miłości i jedności w działaniach apostolskich.

Koniec listopada 2016 roku przejdzie do historii domu w Bundang-u. W czasie, kiedy w Yangdogwonie zakończył się remont wieży i trwały przygotowania do remontu kaplicy, wspólnota w Bundang realnie przystąpiła do remontu kaplicy. Po szesnastu latach, głównie z powodu braku powietrza i jego zanieczyszczenia przy większej ilości wiernych, doszło do kapitalnego remontu kaplicy (która już od 2003 roku znajduje się w piwnicy naszego czteropiętrowego domu). Zamontowanie klimatyzacji oraz rekuperatora wymagało zdjęcia sufitu, co naruszyło wolno stojące ściany. Tym sposobem otrzymaliśmy zupełnie puste pomieszczenie – do ponownego zaprojektowania – czego tak naprawdę się nie spodziewaliśmy. Pan Bóg przyszedł z pomocą, podsyłając człowieka – szefa firmy dwuosobowej – który ze swoim doświadczeniem remontu kościołów, oraz będąc bardzo otwarty na porady współbraci, dokonał rzeczy, która nikomu się w głowie nie mieściła. Na czas remontu (który trwał równy miesiąc) kaplicę przenieśliśmy na pierwsze piętro – tam gdzie przed Świętem Miłosierdzia przygotowaliśmy pomieszczenie, by pomieściło więcej osób. Po zniesieniu ławek do nowej (po remoncie) kaplicy, które również od początku Roku Miłosierdzia zagościły na stałe w naszej kaplicy (dotychczas wierni siedzieli na podłodze – w stylu typowym dla Korei), okazało się, że nie dość, że wszystkie ławki się zmieściły, to jeszcze jest o wiele więcej miejsca w samym prezbiterium i we wszystkich przejściach pomiędzy ławkami. Jak wierni określili – kaplica stała się małym kościołem. Bogu dzięki! Czas biegł nieubłaganie – wykończenia zabierały najwięcej czasu (i nadal zabierają). Projekt trochę przerósł możliwości techniczne, ale jakoś próbujemy, aby było dobrze. I już mamy za sobą mszę Bożonarodzeniową, noworoczną, uroczystość Wincentego Pallottiego oraz dwie msze współpracowników, podczas których w kaplicy było ponad 130 osób (wszyscy mogli oddychać!) i nikomu pot nie leciał po plecach. Jak na zimowe warunki system rekuperacji się bardzo dobrze sprawdza, a my czekamy z utęsknieniem do lata i pory deszczowej – wtedy będzie wraz z klimatyzacją miał test bojowy.

Z ostatniej chwili…

Młodzieżowa Grupa UPAL już się trochę postarzała. Działalność swą rozpoczęła w 2009 roku, pod opieką nieznającego j. koreańskiego ks. Jarka (starał się posługiwać, na ile mu wychodziło, koreańskim, lecz podpierał się – ba, opierał się – na angielskim). Wtedy to trzon grupy stanowili studenci w wieku 22-25 lat. Dzisiaj większość z tamtych członków pracuje lub pozakładała rodziny (albo wolny czas wykorzystuje, aby tak się stało). Osoby pracujące i małżonkowie potrzebują nowej formacji, dlatego od stycznia 2017 roku młodzieżowa grupa UPAL przekształcona została w Grupę Apostolską UPAL, która podczas comiesięcznej formacji adoruje Najświętszy Sakrament, korzysta z sakramentu pokuty, przeżywa wspólnie mszę św., spożywa posiłek, dzieli się Słowem Bożym, dokonuje rewizji życia apostolskiego oraz modli się w intencjach własnych i wspólnoty.

Od stycznia 2017 ruszyły regularne spotkania powołaniowe – w każdą pierwszą sobotę miesiąca. Doświadczenie życia w Stowarzyszeniu (w styczniu) przyciągnęło jednego kandydata. Wspólna modlitwa, praca i długie rozmowy… Czekamy na niego w lutym… Następny nasz kandydat 22 marca wychodzi z wojska (w Korei jest obowiązkowa służba wojskowa, trwająca dwa lata), wierzymy, że już niedługo rozpoczniemy okres formacji…

Regularnie odbywają się Spotkania Apostołów Miłosierdzia w kościele św. Jana – w każdy drugi poniedziałek miesiąca oraz w kościele Ingedong w każdy ostatni piątek miesiąca. Od marca ruszają spotkania Grupy Królowej Apostołów w kościele Ingedong.

Grupa Królowej Apostołów, działająca przy naszym domu, powiększa się i jest już ponad 140 osób w grupie otrzymujących zaproszenia.

Grupa Misyjna skupia również ponad 100 osób, które modlą się za misjonarzy naszej Prowincji i Regi Brazylijskiej; spotykają się z misjonarzami – gdy nawiedzają nasz dom – i starają się wspierać misyjne potrzeby, szczególnie z Papui Nowej Gwinei. Wysyłają życzenia na święta Bożego Narodzenia i Wielkanoc, i bardzo się cieszą, gdy przychodzą odpowiedzi-podziękowania. W tym miejscu szczególnie dziękuję współbraciom, którzy regularnie odpisują (szczególnie z Brazylii). Wasze listy są wklejane do kroniki misyjnej i stanowią największą wartość tejże kroniki.

Wspólnota w Yangdeogwon, poza regularną codzienną mszą św. o godz. 14.00 połączoną z adoracją Najświętszego Sakramentu i koronką do Bożego miłosierdzia, każdego miesiąca zaprasza wiernych w pierwszą sobotę miesiąca na nocne czuwanie z konferencją, zakończone indywidualnym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.

W każdy drugi poniedziałek miesiąca na Górze Miłosierdzia spotyka się Grupa Różańcowa, która odmawia 100 dziesiątków różańca.

W każdy dzień objawień Matki Bożej z Fatimy jest swoista uroczystość na Górze Miłosierdzia. Główną część obchodów stanowi Eucharystia połączona z procesją fatimską i kultem relikwii.

Każdego miesiąca, od soboty do niedzieli, odbywając się w Centrum Miłosierdzia spotkania formacyjne Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Celem ich jest przygotowanie i wprowadzenie członków na drogę życia świadomym apostolstwem.

Każdego roku – w okresie gdy wyrusza pielgrzymka Warszawska na Jasną Górę – w kaplicy Bożego Miłosierdzia odbywają się rekolekcje w milczeniu. Od 6 do 14 sierpnia wierni adorują Najświętszy Sakrament, łącząc się duchowo z pielgrzymami.

Wspólnota w Yangdeogwonie prowadzi comiesięczne spotkania z Apostołami Miłosierdzia w Sontan, Puchon, Ilsan i w Seulu. Każde z takich spotkań zawiera w programie: kult relikwii, sakrament pokuty, adoracja Najświętszego Sakramentu, msza św. i konferencja. Na spotkania przychodzi od 30 do 80 osób.

Jak wspomniałem na początku, w ostatnią sobotę rozpoczęliśmy Nowy Rok. Już za dwa dni święto Ofiarowania Pańskiego – a dla wspólnoty w Bundang-u oprócz aktu odnowienia konsekracji, ten dzień stanie się historycznym (mam taką nadzieję). Tego dnia dokona się oficjalne poświęcenie kaplicy. Oficjalne uznanie i przeznaczenie do kultu publicznego kaplicy domowej ma ogromne znaczenie dla naszej wspólnoty. Tak, jak Bogu dziękowaliśmy za ustanowienie kaplicy Bożego Miłosierdzia, tak już dzisiaj padam na kolana, by dziękować za otrzymane łaski, ale i te, które poprzez naszą kaplicę ludzie będą od Boga otrzymywać. Historycznie już, nasza kaplica nosi nazwę Oaza Jezusa Miłosiernego. Ludzie zaczerpnąwszy wody życia ze zdroju miłosierdzia idą, by stawać się Apostołami Miłosierdzia. Pragniemy, aby to miejsce, mające swoją historię od przynajmniej szesnastu lat, było rozpoznawane jako kaplica z tytułem Oaza Jezusa Miłosiernego.

Pamiętajcie proszę, że chcąc być bliżej Was, łączymy się poprzez internet na stronach http://livestream.com/mercykorea lub http://ustream.tv/channel/mercykr – serdecznie zapraszamy (pomimo, że to po koreańsku).

Dzieląc się z Wami tym, co nasza wspólnota obecnie przeżywa, z jednostronnego punktu widzenia (mieszkając w domu w Bundang-u), pragnę prosić Was o modlitwę w intencji nowych powołań do naszej Delegatury (a jeśli to czytają osoby, które czują powołanie misyjne – nie ważne w jakim okresie życia czy formacji są – chciałbym, aby wiedzieli, że Delegatura w Korei Południowej potrzebuje jeszcze wsparcia z Polski, wsparcia personalnego). Skoro Pan mi dał łaskę i nauczyłem się (w stopniu komunikacyjnym) języka – to wierzcie, że każdy może ją otrzymać (bo jest mniejszym grzesznikiem ode mnie). Ważne w naszych bezparafialnych warunkach, aby chcieć pracować więcej.

Dziękuję wszystkim, którzy – czy to modlitwą, cierpieniem, dobrym słowem czy poprzez list lub paczkę z polskimi wyrobami do naszych współbraci – wspierają nas. Dziękuję za wasze otwarte serca. Cieszymy się, że Pan Bóg pozwala nam pracować, że mamy siły, że mamy wiernych w naszych kaplicach, że jest do kogo głosić i kogo posyłać, by stawali się Apostołami.

Niech Bóg wynagrodzi waszą pomoc.

ks. Jarosław Kamieński SAC