Kuba: Wiadomości z wyspy.

Pierwsze Święta Zmartwychwstania

Pozdrawiamy z Kuby. Chcemy się z wami podzielić naszym pierwszym doświadczeniem i przybliżyć, jak wygląda nasze życie na Kubie, gdzie już od 3. niedzieli Wielkiego Postu znaleźliśmy się na powierzonej nam parafii, a właściwie mówiąc – trzech parafiach i jednej kaplicy dojazdowej.

Obecnie mieszkamy w miejscowości Managua, oddalonej od stolicy kraju Hawany na ok. 30 km, w której znajduje się parafia p.w. św. Izydora Labradora, z której dojeżdżamy do innych miejscowości, a więc: kaplica w Las Guasimas p.w. Matki Bożej z Góry Karmel, oddalonej od nas na ok 5. km; parafii p.w. św. Antoniego, która znajduje się w miejscowości San Antonio de las Vegas, oddalonej ok. 25 km; i do parafii p.w. Trójcy Świętej w miejscowości Guarra, znajdującej się ok. 35. km od Managua. Czas tak szybko biegnie, że po przejęciu parafii w Managua, Guarra i San Antonio rozpoczęliśmy nasze przygotowanie do świąt wielkanocnych.

Od strony organizacyjnej powiem szczerzę, że perspektywa przygotowania Świąt, a zwłaszcza Triduum Paschalnego troszkę przerażała, przede wszystkim dlatego, że jeszcze nie znaliśmy wystarczająco języka i do tego nie mieliśmy pojęcia, jakie są zwyczaje i tradycje na Kubie. Do tego wszystkiego dochodziły też odległości między parafiami i brak własnego transportu, co sprawiało, że czuwać nad wszystkim mogliśmy tylko w Managua, gdzie mieszkaliśmy. Musieliśmy więc zaufać całkowicie osobom świeckim, które zawsze pomagały księżom w organizacji świąt i na szczęście takie osoby są w każdej naszej parafii. Oczywiście Wielki Tydzień zaczyna się od Niedzieli Palmowej i, co za tym idzie, trzeba znaleźć palmy na procesje. Oczywiste, że palm na Kubie nie brakuje, ale trzeba na te palmy jeszcze wejść, żeby odciąć gałęzie, a nie jest to takie proste jakby się mogło wydawać. Organizacją tego zajęła się nasza parafianka p. Norma, która znała taką osobę i jak się okazało, wszyscy księża z okolicznych parafii załatwiali palmy na procesję przez nasze pośrednictwo. Ciekawostką jest, że na mszę św. w Nadzielę Palmową zawsze przychodzi więcej osób, nawet te, które nie chodzą do kościoła, po to, żeby zabrać do domu gałązkę palmy, którą traktują jak amulet. Dlatego umieszczają ją np. na kracie przed drzwiami i ona ma chronić cały dom od różnych nieszczęść.

Triduum Paschalne staraliśmy się zorganizować tak, aby w każdej parafii ksiądz był obecny każdego dnia, ponieważ w latach poprzednich nie zawsze była taka możliwość, na przykład rok temu w parafii w San Antonio de las Vegas liturgię Wielkiego Piątku i Wielkiej Soboty prowadził kleryk z seminarium, a ksiądz był tylko w czwartek i w niedzielę. Podzieliliśmy między siebie po 2 parafie: ja dojeżdżałem do San Antonio i Guarry samochodem, a ks. Łukasz prowadził Triduum w Managua i dojeżdżał do Guasimas autobusem. Wielkoczwatrkowa Msza Krzyżma, ze względów pastoralnych, odbyła się w piątek przed Niedzielą Palmową. Tridum Paschalne w niektórych parafiach było bardziej zorganizowane, a w innych mniej. Wszystko było bardzo proste, bez wielkich tłumów w kościele – bardzo często ubogim, bez wielkiej służby liturgicznej i chórów (często tylko jedna, dwie osoby pomagały księdzu przy ołtarzu), bez pięknych szat i naczyń liturgicznych. Na przykład w Guarra w Wielki Czwartek w mszy św. uczestniczyło dwanaście osób i kiedy był obrzęd umycia nóg to umyłem nogi wszystkim obecnym w kościele – i tak naprawdę jest to prawie cała wspólnota parafialna.

Cieszy nas bardzo to, że ludzie sami zaangażowali się w przygotowanie świąt, nie musieliśmy nikogo przymuszać do czegokolwiek. Sami byli chętni i otwarci na nasze propozycje. Widzieliśmy też, że przeżywali każdy dzień Triduum. Oczywiście, święta nie mogą się odbyć bez spotkania świątecznego w parafii, więc zorganizowaliśmy w każdej parafii spotkanie – Fiestę Rezurekcyjną, gdzie zaprosiliśmy całą wspólnotę parafialną na świętowanie. Każdy parafianin przyniósł co mógł. Również w Niedzielę Zmartwychwstania mieliśmy uroczysty obiad na parafii z udziałem osób, które są zaangażowane w życie parafii. Była to całkowita nowość w parafii, ponieważ na Kubie nie ma tradycji Świąt Wielkanocnych. Było to też dla nas miłe i ważne doświadczenie, bo mogliśmy poznać bliżej wspólnotę parafialna, a oni mogli poznać nas. Widzimy, że ludzie potrzebują księdza, który będzie z nimi. Każdego dnia doświadczamy, jak bardzo ludzie potrzebują księdza i jak szybko można zakopać skarb wiary. Tridum Paschalne na Kubie niby takie samo jak Polsce i na Białorusi, było dla nas ponownym doświadczeniem, że Chrystus jest obecny wszędzie tam, gdzie jest człowiek.

Tutaj ludzie mówią, że na Kubie jest wszystko bardzo trudne, a dla nas tym bardziej. Każdego dnia zmagamy się z tym co nowe, dlatego prosimy was bardzo o modlitwę w naszej intencji, w intencji misji na Kubie. Dziękujemy za wsparcie modlitewne i finansowe, i pamiętamy w modlitwie.

Co dalej na Kubie – pozdrowienia z Managua, Guarry i San Antonio

Od Trzeciej Niedzieli Wielkiego Postu jesteśmy już na naszej pierwszej parafii na Kubie. Można powiedzieć, że bardzo szybko mieliśmy przekazanie parafii. Ksiądz Kardynał jest bardzo przekonany, co do naszej obecności na Kubie i w Managua. Jesteśmy aktualnie w Managua gdzie jest nasza pierwsza wspólnota pallotyńska na Kubie, jak również pierwsza nasza parafia pallotyńska, ale obsługujemy też: parafie w Guarra i San Antonio oraz kaplicę dojazdową Guasimas. W związku z tym zaraz po Triduum Paschalnym mieliśmy wizytę ks. Piotra Jankowskiego SAC, Administratora Prowincji Zwiastowania Pańskiego. Wizyta bardzo ważna i intensywna, podczas której omawialiśmy wszystkie sprawy związane z naszym codziennym życiem jako domu pallotyńskiego, jak również wszystkie sprawy związane z działalnością naszej pierwszej parafii na Kubie. Cieszymy się bardzo, że podczas wizyty ks. Piotra udało się nam uruchomić proces kupna samochodu. Mieliśmy również spotkanie z Nuncjuszem Apostolskim na Kubie – Księdzem Biskupem Giorgiem Linguą, jak również z Administratorem Diecezji Havana, ks. Jose Ramonem Perezem. Również podczas wizyty ks. Piotra odbyliśmy spotkanie w Ambasadzie Polskiej na Kubie z panem Adrianem Chrobot, gdzie rozmawialiśmy wstępnie o możliwościach współpracy i ewentualnych projektach edukacyjnych oraz socjalnych na terenie naszej parafii. Jak widać, cały czas idziemy do przodu.

Rok Miłosierdzia w Managua na Kubie

W dniu 17 kwietnia w naszej wspólnocie parafialnej w Managua miało miejsce wielkie wydarzenie – katecheza poświęcona miłosierdziu Bożemu. W Roku Miłosierdzia Bożego zaprosiliśmy do naszej wspólnoty Diakona Stałego Orlando Fernandeza Guerrę, który na podstawie Słowa Bożego przybliżył nam obraz Boga, który jest Miłością; Boga, który nie zapomniał o Kubie, ale jest blisko Kubańczyków i każdego z nas. Można zapytać: czym to się chwalić w Roku Miłosierdzia i co to za wielkie wydarzenie? A jednak było to wielkie wydarzenie w parafii, ponieważ od dłuższego czasu – „od dawien dawna” – nie było tu katechezy dla dorosłych. Co więcej, w parafii koronka do Bożego miłosierdzia nie jest znana, św. Faustyna Kowalska i obraz Jezusa Miłosiernego również nie są nieznane. Gdy zaproponowaliśmy katechezę w parafii po mszy św., to było wielkie zaskoczenie i nawet niepokój, że po co zapraszać i tak nikt nie zostanie. Okazało się, że było nas na katechezie ok 40. Osób. Na początku wszyscy uczestniczyliśmy w Eucharystii i kto chciał, ten został na katechezie. Podczas katechezy każdy uczestnik otrzymał bullę o Miłosierdziu Bożym papieża Franciszka. Po katechezie był czas na wspólne rozmowy przy zimnych napojach i ciastku, a od parafian wyszła propozycja, aby zaprosić diakona na następną katechezę. Więc już teraz czekamy na następną katechezę, tym razem poświęcona Biblii i Lectio Divina.

ks. Stanislau Skrydalevich SAC i ks. Łukasz Kluska SAC